Ubóstwo i wykluczenie na wsi

Ubóstwo to jeden z najważniejszych problemów społeczno-ekonomicznych współczesnego świata. I chociaż od pierwszych badań nad nim prowadzonych przez Benjamina S. Rowntree minęło 120 lat, nadal brakuje rozwiązań, które skutecznie przeciwdziałałyby jego powstawaniu i utrzymywaniu się w wielu rejonach świata, także w krajach wysoko rozwiniętych. Jak ważna to kwestia uzmysławia fakt, że w celach Zrównoważonego Rozwoju (SDG) w ramach zadań Agendy 20302 eliminacja ubóstwa została wymieniona na pierwszym miejscu. Rezolucja przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ zakłada, że na całym świecie skrajna postać biedy zostanie wyeliminowana do 2030 r.3 Przyjęto również, że przynajmniej o połowę zostanie zmniejszony odsetek osób cierpiących z powodu ubóstwa we wszystkich jego wymiarach. Jednocześnie zobowiązano poszczególne kraje do wdrożenia właściwych mechanizmów ochrony socjalnej dla wszystkich ludzi. Jako jeden z celów Agendy zapisano, że do 2030 r. wszystkim kobietom i mężczyznom, w szczególności osobom ubogim i wykluczonym, zapewnione zostaną równe prawa dostępu do zasobów ekonomicznych i naturalnych, podstawowych usług, prawa do własności i sprawowania kontroli nad gruntami i innym mieniem, dziedziczenia, właściwych nowych technologii oraz usług finansowych, w tym mikrofinansów. Agenda wskazuje również na konieczność działań zwiększających odporność osób ubogich na ekstremalne zjawiska klimatyczne oraz gospodarcze, społeczne i środowiskowe wstrząsy.

Kalinowski S. (2022). Ubóstwo i wykluczenie na wsi. w: J. Wilkin, A. Hałasiewicz (red.), Polska wieś 2022. Raport o stanie wsi, FDPA, Scholar.