„ PIENIĄDZE SZCZĘŚCIA NIE DAJĄ… BYĆ MOŻE” – OBLICZA NIESPÓJNOŚCI OPINII LUDNOŚCI WIEJSKIEJ NIEPEWNYCH DOCHODACH

WPROWADZENIE
Badania nad poziomem życia ludności wiejskiej o niepewnych dochodach nasunęły mi pewną myśl, z na pozór infantylnego utworu Danuty Rinn i Bogdana Czyżewskiego*, że pieniądze szczęścia nie dają. Chociaż stanowią czynnik wpływający na kształtowanie się wielkości i struktury popytu i są elementem szeroko rozumianego czynnika materialnego współkonstytuującego istnienie gospodarstwa domowego (Gutkowska 1997: 136; Golinowska 1996: 19–29), trudno im jednak przypisać jednoznaczne zdolności wzmacniające satysfakcję z życia.
Ahuvia (2008: 199–206) zauważa, że większe są szanse na określenie poziomu życia, znając ocenę zadowolenia z życia jako całości, niż znając wysokość dochodu. Powstają pytania – pierwsze – czy istnieje poziom dochodów, po przekroczeniu którego rośnie zadowolenie z życia, drugie – czy pewien zasób środków pieniężnych, dóbr materialnych wyrażonych w obiektywnych wskaźnikach ubóstwa czy nasycenia dobrami, przekłada się na satysfakcję z życia oraz na jego wymiar subiektywny, a więc czy wymiar obiektywny poziomu życia ma wpływ na osiągane z niego zadowolenie? Próba odpowiedzi na powyższe pytania stanowi główny cel rozważań.

Zapraszam do przeczytania artykułu mojego autorstwa PIENIĄDZE SZCZĘŚCIA NIE DAJĄ… BYĆ MOŻE” – OBLICZA NIESPÓJNOŚCI OPINII LUDNOŚCI WIEJSKIEJ O NIEPEWNYCH DOCHODACH czytaj całość